Plumbum, lood

Lood is een giftig metaal. Lood is schadelijk voor de gezondheid en en wordt om die reden steeds minder gebruikt.

Gebruik en giftigheid
Lood wordt nog in accu’s en als afscherming op daken gebruikt, maar het is lang niet meer zo algemeen aanwezig als vroeger. Destijds waren er loden waterleidingen, drukletters van lood, loodverven als menie en loodwit, enzovoort. In het begin van de 19e eeuw stierven er in Amsterdam zo’n 40 mensen per jaar aan loodvergiftiging; vooral omdat men het regenwater dronk dat in loden bakken verzameld werd.

De toxicologie stond nog in de kinderschoenen, maar men kende lood als “een van de traagst werkende maar kwaadaardigste vergiften”. Bleek worden (bloedarmoede), vermageren, gewrichtspijnen en verlammingen waren symptomen. Berucht waren de loodkolieken; felle borende pijnen in de maagstreek. Men noemde dat toen nog ‘colica Saturnina’, vanuit een oud weten dat lood verbonden is met de werking van de planeet Saturnus. Zo’n koliek was een vroeg verschijnsel van vergiftiging en men zag dan vaak een grauw-zwarte zoom op het tandvlees.
In de loodverwerkende fabrieken wist men dat het lood giftig was. Vrouwen kregen minder of geen menstruaties meer, hadden meer kans op een abortus of op een doodgeboren kind of kinderen met aangeboren afwijkingen. Mannen waren ook minder vruchtbaar.

We zien alleen de uiterlijk zichtbare Saturnus, niet de hele wereld die daarachter verborgen gaat. Maar ook de zichtbare Saturnus laat iets zien. Hij vervolgt heel langzaam zijn baan langs de sterren. In 29,5 jaar gaat hij rond. De maan gaat in 29,5 dagen rond en is het snelstbewegende hemellichaam van de zeven. Daarin laten ze een verwantschap zien, en tevens zijn ze elkaars tegenpolen: Saturnus is degene die voor de doodsprocessen in de mens zorgt, en de maan die voor groei en geboorte zorgt. De een heeft de ander nodig voor een goed evenwicht. Vandaar dat ook juist de voortplantingsprocessen door loodvergiftiging aangedaan en beschadigd worden.

Het giftige van lood werd soms ook opzettelijk gebruikt om iemand om het leven te brengen. Lood in azijnzuur opgelost, geeft een wit zoetig kristal. Het ziet er uit als suiker en werd soms opzettelijk in de suikerpot gedaan. Het heette daarom ook wel ‘erfenissuiker’.

Eigenschappen en kwaliteiten
Lood als metaal is giftig voor de mens, maar de loodkwaliteiten zijn onmisbaar. Deze kwaliteiten zijn zelfs therapeutisch te gebruiken. Als we de eigenschappen van het metaal bestuderen, komen we iets van deze kwaliteiten op het spoor. Wat zijn deze kwaliteiten?
Lood is een zacht metaal. Je kunt er met een nagel in krassen. Een stuk daklood is heel plooibaar. Als je het buigt, veert het vrijwel niet terug, maar blijft precies zo staan.
Een loodplaat die op de grond valt, geeft een dof geluid en blijft liggen als een dweil. Lood vangt beweging op en brengt het tot stilstand. Schokken worden gedempt. Grote gebouwen in Japan werden wel op loden blokken gebouwd om de schokken van aardbevingen op te vangen.

Loodzwaar
Lood werd vroeger gebruikt voor het ingieten van ijzeren klemmen die steenblokken bij elkaar moesten houden om iedere beweging te blokkeren. Dit ingieten, dat bij oude ijzeren brughekken die in natuursteen staan nog wel is te zien, is het zogenaamde ‘plomberen’. En de loodgieter was daar vroeger de deskundige in.
Lood is ook zwaar, loodzwaar. Dit vindt zijn toepassing in vislood, kiellood, schietlood, peillood, duikerslood, musketkogels, velgenlood, contragewichten, enzovoort. Lood trekt naar de aarde. De loodlijn van het schietlood is de absoluut verticale lijn, die in feite naar het middelpunt van de aarde wijst.

De romeine slingerden ovale loden kogels naar de vijand. De zwaarte van lood en de gietbaarheid maakt het geschikt als kogel, want door de zwaarte onstaat veel schade. Het begrip ‘blauwe boon’ heeft te maken met de blauwige glans van lood, van de loden kogel.

Lood schermt ook af. Niet alleen voor weersinvloeden, op het dak, maar ook tegen geluid en tegen röntgenstraling of radioactieve straling. Op de röntgenafdeling draagt het personeel loodschorten om zich tegen de röntgenstraling te beschermen.

Het skelet
In het lichaam opgenomen gaat lood voor 90% in het skelet zitten en verdwijnt maar langzaam. Het skelet is het duidelijkste voorbeeld van de werking van het loodproces in het lichaam. Het is het meest vaste deel van ons lichaam. Zonder de steun van het skelet is het leven op aarde nauwelijks denkbaar. We hebben het nodig om rechtop te staan en te lopen. Een zeedier kan zonder of kan met kraakbeen genoegen nemen. Maar boven water werkt de zwaartekracht en is stevigheid nodig.
In de mens ontstaat hardheid geleidelijk in de ontwikkeling van het kind in de baarmoeder. Eerst ontstaat het kraakbeen en vervolgens wordt dat met kalk gemineraliseerd. Een loodwerking! Zonder het loodproces is er geen verharding mogelijk.
Dat is het probleem bij rachitis. Daarbij is er onvoldoende mineralisering van kraakbeen. Het gevolg is dat er vervormingen van het skelet ontstaan. Kinderen moeten voldoende licht hebben, want licht activeert het vitamine D. Dit vitamine is een werktuig van het loodproces, en bevordert mineralisering.

Aderverkalking
In de chemie zijn loodverbindingen vaak onoplosbaar. In de meeste chemische reacties geeft lood een neerslag. In een levend organisme is alles dynamisch en in beweging. Daar leidt de afremmende kwaliteit van lood een doodsprincipe. Het levende wordt tot stilstand gebracht en er treedt mineralisatie op.
Bij aderverkalking, die overigens niet in de aderen maar in de slagaderen zit, is het mineraliseren op een verkeerde plek gaan werken. De slagaders moeten soepel zijn. Maar door een te sterk loodproces kunnen ze tot harde pijpjes worden. Die kunnen verstoppen zoals bij een hartinfarct of gaan lekken zoals bij een hersenbloeding.

Osteoporose
Het skelet geldt als beeld voor de dood. Maar tijdens het leven we hebben het skelet nodig, dus een beetje doodsproces in ons is noodzakelijk. Als het maar op de goede plaats blijft.
Schiet het mineraliseren van het bot door, dan worden de botten bros en breekbaar. Dan is er sprake van osteoporose. Dit doorschieten van het afbraakproces is deels een normaal verouderingsproces, maar kan ook in de overgang ontstaan, als er te weinig opbouw van de oestrogenen tegenover staat. (zie artikel osteoporose op de website).

Lood geeft bewustzijn
Leven is opbouw, dood is afbraak. Dit laatste lijkt erg onaantrekkelijk. Er is echter nog een onmisbare werking van dit doodsproces, van deze afbraak. Bewustzijn kan alleen bestaan bij de gratie van afbraak. Dankzij het loodproces zijn wij zelfbewuste, denkende wezens. Ook het vermogen een gedachte of een ervaring vast te houden in het geheugen is een subtiel afbraakproces. Als we willen nadenken of ons iets herinneren, dan moeten we niet hardlopen, maar even stilstaan. De beweging moet even stoppen; dat helpt het loodproces.

Zintuigen
Ook zintuigen zijn ontstaan onder invloed van het loodproces. Het oog is een helder en sterk gevormd orgaan. Het is bijna een apparaat, het kan in bepaalde opzichten met een camera vergeleken worden. Het oor is ook al een soort apparaat. Er zitten zelfs botjes in. Het leven in het zintuig is door het loodproces tot rust gebracht. Dat is noodzakelijk, een zintuig moet stil en transparant zijn. Teveel leven en beweging zou het onbruikbaar maken. Het afremmen van al het levendige leven is een loodkwaliteit.

De milt
Er zijn er plaatsen in het lichaam waar het loodproces nog een heel andere kant laat zien dan pure afbraak. De milt is een “lood-orgaan”. In de milt worden de oude rode bloedcellen afgebroken. Maar het is niet alleen een orgaan van afbraakkrachten. Het heeft ook een heel andere kant. Het bloed komt er in een soort vrije ruimte. Ongezonde bloedcellen worden gerepareerd. Het bloed komt er dus opgefrist weer uit. Het rode bloed sterft ten dele in de milt, maar komt er herboren weer uit. Miltmassage werkt dan ook vitaliserend, vooral voor mensen die teveel in hun hoofd zitten.

Het loodproces werkt als een afbrekende kracht. Het werkt vanuit het hoofd, vanuit de bovenmens. Maar er is ook nog een tegenovergestelde werking van het lood proces. Een mens zit zo in elkaar dat tegenpolen van afbraak en opbouw tegenover elkaar staan. (In het midden is er een gebied van uitwisseling, van evenwicht.) Nu geeft een actie in de ene pool een reactie in de andere. Het loodproces heeft zodoende ook nog een werking die tegenovergesteld is, die als het ware als een echo tevoorschijn wordt geroepen in de andere pool. Die tegenovergestelde werking is een opbouwende en is te vinden in het beenmerg. Daar, in de omhulling van het ‘dode’ bot, vind de vorming van bloed plaats. Nieuw bloed, wat nieuw leven brengt. In het doodsproces ontstaat datgene wat de toekomst in zich draagt.

Therapie met lood
Door het metaal lood te potentieren ontstaat de mogelijkheid met het lood als proces te werken. Dan is er geen sprake van giftigheid, maar wel van de mineraliserende afbrekende werking. Is er te weinig loodproces zoals bij rachitis, dan kan in principe lood bv als zalf gebruikt worden. Hebben mensen te weinig zwaarte in zich, zijn ze te licht van natuur en bv. te dromerig, dan is lood aangewezen. Lood helpt goed in de zwaarte, in het lichamelijke te komen als dat nodig is. Sommige mensen hebben teveel voedende krachten vanuit hun stofwisseling en neigen daardoor naar ontstekingen. Het kunnen allerlei ontstekingen zijn, maar ook chronische ontstekingsprocessen zoals bij reuma. Homeopathisch lood kan dan voor tegenwicht zorgen. En lood kan bewustzijn-versterkend, ik-versterkend werken als de opbouwkrachten te sterk zijn. Het kan helpen ‘verouderen’ waar iemand te jong lijkt te blijven. Het kan ook tegenwicht bieden bij alcoholverslaving, een begeerte vanuit de stofwisseling; het loodmineraal Minium sterkt dan de Ik-kracht die nodig is. Door een speciale bereidingswijze kan een loodpreparaat ook de schadelijke werking van het loodproces omkeren. Door lood met honing te verwerken en te potentieren, kan het omgekeerd werken en aderverkalking tegengaan.

Huib de Ruiter